czwartek, 7 marca 2013

Dzień 3. Opiszemy Messiego.

Messi jaki jest ?:

Lionel Messi[edytuj]

Lionel Messi
Lionel Messi Player of the Year 2011.jpg
Lionel Messi grający w Barcelonie w grudniu 2011 roku
Imię i nazwiskoLionel Andrés Messi Cuccittini[1]
Data i miejsce
urodzenia		24 czerwca 1987
Rosario, Argentyna
PseudonimLa Pulga Atomica (Atomowa Pchła)[2]
PozycjaNapastnik
Wzrost169 cm[1]
Masa ciała67 kg[1]
Informacje klubowe
Obecny klubBarcelona
Numer10
Kariera juniorska
1995–2000
2000–2003		Newell's Old Boys
Barcelona
Kariera seniorska[a]
LataKlubM (G)
2003–2004
2004–2005
2004–		Barcelona C
Barcelona B
Barcelona		8 (5)
22 (6)
240 (208)
Reprezentacja narodowa[b]
LataReprezentacja
2004–2005
2008
2005–		 Argentyna U-20
 Argentyna U-23
 Argentyna		18 (14)
5 (2)
75 (31)
  1. ↑ Mecze i gole w lidze akt. w dniu 2 marca 2013.
  2. ↑ Mecze i gole w reprez. akt. w dniu 17 października 2012.
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons Galeria zdjęć w Wikimedia Commons
Lionel Messi w Wikicytatach Lionel Messi w Wikicytatach
Lionel Andrés Messi Cuccittini[3][4] (hiszpańska wymowa [ljoˈnel anˈdɾes ˈmesi]; ur. 24 czerwca 1987 w Rosario) –argentyński piłkarz, występujący głównie na pozycji napastnika w Barcelonie i reprezentacji Argentyny, której jestkapitanem. Jest najlepszym strzelcem w historii tego klubu.
W wieku 21 lat Messi otrzymał nominację do Złotej Piłki i Piłkarza Roku FIFA. W 2009 roku wygrał obydwie te nagrody, a w kolejnych trzech latach sięgnął po nowo powstałą Złotą Piłkę FIFA. W 2011 roku zdobył tytuł Piłkarza Roku w Europie według UEFA. Messi to czwarty piłkarz w historii, po Johanie Cruijffie, Michelu Platinim i Marco van Bastenie, który zdobył trzy Złote Piłki, oraz drugi obok Platiniego, który uczynił to z rzędu. Z powodu niskiego wzrostu i stylu gry często porównywany jest do Diego Maradony, który sam nazwał go swoim "następcą".
Messi zdobył pięć mistrzostw Hiszpanii i trzy razy wygrał Ligę Mistrzów. W 2012 roku zdobył pięć goli w wygranym 7:1 meczu Ligi Mistrzów z Bayerem Leverkusen i został pierwszym piłkarzem, który to uczynił. W następnym spotkaniu z Milanem strzelił dwie bramki i z 14 trafieniami na koncie wyrównał rekord rozgrywek należący do José Altafiniego. Został wówczas po raz czwarty królem strzelców Ligi Mistrzów, czym ustanowił nowy rekord. W sezonie 2011/2012 zdobył 73 gole we wszystkich rozgrywkach, najwięcej w historii w piłki nożnej. W lidze strzelił 50 bramek i ustanowił także rekord tych rozgrywek.
W 2005 roku Messi z sześcioma golami na koncie został królem strzelców Młodzieżowych Mistrzostw Świata. W 2006 roku został najmłodszym Argentyńczykiem, który zagrał na mistrzostwach świata, a rok później doszedł z kadrą do finału Copa América. Messi został wybrany najlepszym piłkarzem młodego pokolenia tego turnieju. W 2008roku z reprezentacją olimpijską zdobył złoty medal na turnieju w Pekinie. 9 grudnia 2012 roku Messi strzelając 91 bramek pobił rekord strzelonych bramek w roku kalendarzowym, który należał wcześniej do Gerda Müllera, który zdobył w 1972 roku 85 bramek.

Spis treści

  [ukryj] 

Dzieciństwo[edytuj]

Lionel Messi urodził się 24 czerwca 1987 w Rosario w prowincji Santa Fe jako dziecko Jorge Horácio Messiego, pracownika huty oraz Celii Maríi (z domu Cuccitini), pracującej na pół etatu sprzątaczki[5][6][7][8]. Rodzina piłkarza ze strony ojca pochodzi z włoskiego miasta Ankona, skąd jeden z przodków, Angelo Messi, wyemigrował w 1883 do Argentyny[9]. Piłkarz ma starsze rodzeństwo: braci Rodrigo i Matíasa oraz siostrę Marię Sol[10]. Mając pięć lat, Messi zaczął grać w piłkę w lokalnym zespole Grandoli, który to prowadził jego ojciec Jorge[11][2]. W 1995 roku trafił do Newell's Old Boys, klubu mającego siedzibę w Rosario, rodzinnym mieście piłkarza[11].
W wieku 11 lat zdiagnozowano u niego karłowatość przysadkową[12]. Występujące w argentyńskiej Primera División River Plate zainteresowało się jego pozyskaniem, jednak klubu nie było stać na leczenie, którego miesięczne koszty wynosiły 900 dolarów[8]. Ojciec piłkarza skontaktował się ze skautami hiszpańskiej Barcelony, którzy po obserwacji gry Messiego zgodzili się opłacać koszty kuracji[2][13][11]. Dyrektor sportowy klubu Carles Rexach zaproponował Messiemu kontrakt na serwetce, ponieważ nie miał przy sobie innego papieru[13][8]. Piłkarz wraz z ojcem przeprowadził się do Hiszpanii i zaczął występować w młodzieżowych drużynach klubu[11][13].

Kariera klubowa[edytuj]

Barcelona[edytuj]

"Nigdy nie zapomnę tego, że to on rozpoczął moją karierę. Nie bał się na mnie postawić, mimo iż miałem szesnaście, czy siedemnaście lat."
W latach 2000–2003 Messi występował w zespołach Infantil B oraz Cadete B i A (w tym ostatnim zdobył 37 bramek w 30 meczach). W sezonie 2003/2004 pobił rekord występując w aż pięciu drużynach[15]. Rozegrał jedno spotkanie w Juvenil B. Zdobył w nim bramkę i otrzymał szansę gry w Juvenil A. Strzelił tam 21 goli w 14 meczach i 29 listopada 2003 roku zadebiutował w meczu Tercera División w Barcelonie C. 6 marca 2004 roku rozegrał pierwsze spotkanie wSegunda División B w barwach zespołu B. Przez cały sezon grał w obydwu tych drużynach (kolejno osiem meczów, pięć goli i pięć spotkań bez żadnej bramki)[16][17][18]. Jeszcze wcześniej, bo 16 listopada 2003 roku, w wieku 16 lat i 145 dni, Messi zadebiutował w pierwszej drużynie Barcelony w towarzyskim meczu z Porto[19][20].
16 października 2004 roku Messi wystąpił po raz pierwszy w Primera División, w wygranym 1:0 derbowym spotkaniu z Espanyolem[21]. W czasie występu miał 17 lat i 114 dni, stając się trzecim najmłodszym piłkarzem w historii klubu oraz najmłodszym, który zadebiutował w Primera División (we wrześniu 2007 roku rekord został pobity przez Bojana Krkicia)[19]. 1 maja 2005 w meczu z Albacete Balompié Messi zdobył swojego pierwszego gola w lidze, co uczyniło go najmłodszym strzelcem ligowej bramki dla klubu (17 lat i 311 dni). W 2007 roku osiągnięcie to ponownie poprawił Bojan Krkić[22][23]. W tamtym sezonie Messi grał także w zespole B, dla którego zdobył 6 bramek w 17 ligowych spotkaniach.

Sezon 2005/2006[edytuj]

16 września, po raz drugi w ciągu trzech miesięcy, klub postanowił zmienić warunki kontraktu piłkarza – Argentyńczyk zaczął być opłacany jak pełnoprawny członek pierwszego zespołu, a samą umowę przedłużono do czerwca 2014 roku[11]. 26 września Messi uzyskał hiszpańskie obywatelstwo[24], dzięki czemu mógł grać w Primera División. Zawodnik nie mógł wcześniej zagrać w lidze, gdyż Barcelona miała wyczerpany limit posiadania w drużynie zawodników spoza Unii Europejskiej. Pierwszym spotkaniem Ligi Mistrzów rozegranym na Camp Nou, w którym wziął udział, był pojedynek z Udinese[19]. Messi wchodząc na boisko otrzymał od fanów owacje, a w czasie meczu imponował spokojem oraz udaną współpracą z Ronaldinho[25].
Messi zdobył sześć bramek w siedemnastu ligowych występach, zaś w sześciu rozegranych meczach w Lidze Mistrzów strzelił jednego gola. 7 marca 2006 roku w meczu z Chelsea doznał naderwania mięśnia w prawym udzie, przez co nie mógł grać do końca sezonu[26]. Barcelona zakończyła rozgrywki zwyciężając w Primera División oraz w Lidze Mistrzów[27][28].

Sezon 2006/2007[edytuj]

Messi w meczu z Rangers w 2007 roku
Messi w sezonie 2006/2007 był podstawowym zawodnikiem Barcelony, zdobywając 14 bramek w 26 ligowych spotkaniach[29]. 12 listopada w spotkaniu z Realem Saragossa Argentyńczyk doznał kontuzji kości śródstopia, która wyeliminowała go z gry na trzy miesiące[30]. 11 marca odegrał kluczową rolę w El Clásico, zdobywając hat-tricka, dzięki czemu grająca z jednym zawodnikiem mniej Barcelona zremisowała z Realem 3:3. Ostatnią bramkę Argentyńczyk zdobył w doliczonym czasie gry[31]. Messi stał się tym samym pierwszym piłkarzem od czasu Ivána Zamorano[32] oraz pierwszym zawodnikiem Barcelony od czasu Romário, któremu udało się zdobyć trzy bramki w El Clásico. Jest również najmłodszym piłkarzem, który zdobył bramkę w tych spotkaniach. Im bliżej było końca sezonu, tym Messi uzyskiwał więcej trafień – 11 z 14 ligowych goli zdobył w ostatnich 13 spotkaniach[33].
Messi na krótko przed zdobyciem gola w meczu z Getafe
Messi starał się udowodnić, że porównania do Maradony nie były przesadzone, zdobywając na przestrzeni jednego sezonu bramki podobne do najsłynniejszych trafień byłego napastnika[34]. 18 kwietnia 2007 strzelił dwie bramki w półfinałowym meczu Copa del Rey przeciwko Getafe, zaś jeden z goli przypominał bramkę Maradony w ćwierćfinałowym meczu Mistrzostw Świata 1986 przeciwko Anglii[35]. Dziennikarze sportowi wnikliwie doszukiwali się podobieństwa do gola Maradony, a hiszpańska prasa nazwała Messiego "Messidona"[36]. Przebiegł ten sam dystans, co Maradona (62 metry), minął tę samą liczbę przeciwników (sześciu, w tym bramkarza), oddał strzał z podobnej pozycji i celebrując bramkę również podbiegł do bocznej chorągiewki boiska[34]. Na pomeczowej konferencji, kolega z drużyny, Deco, powiedział: "Nie ma takiego drugiego jak Leo"[37]. W meczu z RCD Espanyol zdobył bramkę podobną do tejstrzelonej przez Maradonę w spotkaniu z Anglią. Messi wyskoczył do piłki i za pomocą ręki przerzucił piłkę nad interweniującym bramkarzem, Carlosem Kamenim[38]. Mimo powtórek zagrania i protestów piłkarzy Espanyolu, gol został uznany.

Sezon 2007/2008[edytuj]

Messi zdobywa bramkę na 2:1 w meczu z Sevillą na Camp Nou, 22 września 2007
W rozegranym 22 września spotkaniu z Sevillą dwukrotnie wpisał się na listę strzelców[39]. Kilka dni wcześniej strzelił gola w wygranym 3:0 meczu Ligi Mistrzów z Olympique Lyon[40], z kolei 26 września zdobył dwie bramki w zwycięskiej potyczce (4:1) z Realem Zaragoza[41]. 27 lutego, przeciwko Valencii, Argentyńczyk rozegrał swój setny oficjalny mecz w barwach klubu[42].
Messi został nominowany do nagrody FIFPro w kategorii Napastnik[43]. W internetowym sondażu hiszpańskiej gazety Marca został wybrany najlepszym piłkarzem na świecie, uzyskując 77 procent wszystkich głosów[44]. Zdaniem felietonistów katalońskich gazet El Mundo Deportivo i Sport oraz byłego niemieckiego piłkarza, Franza Beckenbauera, Messi powinien otrzymać Złotą Piłkę[45]. Wiele piłkarskich osobistości, takich jak Ronaldinho, Samuel Eto'o, Frank Rijkaard, Bernd Schuster, Raúl, Gianluca Zambrotta, Francesco Totti, Alfredo Di Stéfano, Diego Maradona oraz Pelé przyznało, że uważają Messiego za jednego z najlepszych obecnie piłkarzy świata[46][47].
Wskutek kontuzji kości śródstopia odniesionej 4 marca w meczu Ligi Mistrzów z Celtikiem Glasgow, Argentyńczyk pauzował przez sześć tygodni. Piłkarz po raz czwarty w ciągu trzech sezonów doznał tego samego urazu[48].

Sezon 2008/2009[edytuj]

Messi w meczu z UD Almería
Po odejściu z klubu Ronaldinho, Messi przejął po nim numer "10" na koszulce[49]. 1 października 2008 w meczu Ligi Mistrzów zSzachtarem Donieck, Argentyńczyk zmienił na boisku Thierry'ego Henry'ego i po siedmiu minutach zdołał dwukrotnie wpisać się na listę strzelców, dzięki czemu Barcelona, przegrywająca 0:1, zdołała ostatecznie zwyciężyć 2:1[50]. Następna ligowa potyczka przeciwko Atlético Madryt określana była mianem "przyjacielskiej rywalizacji" pomiędzy Messim i jego przyjacielem, Sergio Agüero[51]. Messi zdobył w tym meczu gola z rzutu wolnego oraz asystował przy jednej z bramek, a Barcelona wygrała spotkanie 6:1[52]. Kolejny dobry występ zaliczył w meczu z Sevillą, zdobywając dwie bramki – jedną z woleja z odległości 23 metrów, a przy kolejnej ominął bramkarza i oddał strzał z ostrego kąta boiska[53]. 13 grudnia w El Clásico Barcelona zwyciężyła 2:0, a Messi zdobył drugiego gola dla zespołu[54]. Argentyńczyk został wybrany drugim piłkarzem świata podczas gali FIFA, gromadząc 678 punktów[55].
W meczu z Atlético Madryt, Messi zdobył swojego pierwszego hat-tricka w 2009, a Barcelona wygrała spotkanie 3:1[56]. Niespełna miesiąc później po wejściu na zmianę w potyczce z Racingiem Santander, przy stanie 1:0 dla Racingu, zdobył dwie bramki, zapewniając swojej drużynie zwycięstwo. Strzelony przez niego drugi gol w tym meczu był zarazem 5000 bramką klubu w historii jej ligowych występów[57]. W 28 kolejce rozgrywek ligowych, piłkarz zdobył swojego 30 gola w sezonie (we wszystkich rozgrywkach), przyczyniając się do wygranej 6:0 nad Málagą[58]. 8 kwietnia 2009 uzyskał dwa trafienia w spotkaniu Ligi Mistrzów z Bayernem Monachium, ustanawiając tym samym swój osobisty rekord dziewięciu bramek w tych rozgrywkach[59]. Dziesięć dni później, zdobywając 20 gola w sezonie, Messi zapewnił drużynie zwycięstwo w meczu z Getafe, dzięki czemu Barcelona utrzymała sześć punktów przewagi nad drugim w tabeli Realem Madryt[60].
Michael Carrick (z tyłu) obserwuje strzał Messiego – finał Ligi Mistrzów 2009.
Pieczętując dominację klubu w sezonie, Messi dwukrotnie wpisał się na listę strzelców w zwycięskiej 6:2 potyczce z Realem Madryt rozegranej na Santiago Bernabéu[61]; była to najwyższa porażka madryckiego klubu od 1930[62]. Po zdobyciu tych bramek, Messi podbiegł do kibiców i przed kamerami zdjął koszulkę, pokazując podkoszulek z napisemSíndrome X Fràgil (Zespół łamliwego chromosomu X), by wesprzeć dzieci cierpiące na tę dolegliwość[63]. 13 maja po raz pierwszy zwyciężył w rozgrywkach o Puchar Króla, zdobywając bramkę i asystując przy kolejnych dwóch, prowadząc zespół do wygranej 4:1 przeciwko Athletic Bilbao[64]. 27 maja w finale Ligi Mistrzów Barcelona wygrała z Manchesterem United 2:0, a Messi strzałem głową w 70 minucie spotkania zdobył drugą bramkę[65]. Z dziewięcioma trafieniami został królem strzelców rozgrywek[65]. Barcelona sezon zakończyła triumfując w Copa del Rey, Primera División i Lidze Mistrzów[66], stając się tym samym pierwszym hiszpańskim klubem w historii, któremu udało się zdobyć potrójną koronę[67].

Sezon 2009/2010[edytuj]

Correct.svg
Tę sekcję należy dopracować zgodnie z zaleceniami edycyjnymi:
poprawić styl – powinien mieć encyklopedyczną formę.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się na stronie dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości prosimy usunąć szablon {{Dopracować}} z kodu tego artykułu.
Messi w czasie treningu
Przed rozpoczęciem sezonu, przedłużył kontrakt z klubem do 2016 roku, stając się najwyżej opłacanym zawodnikiem w drużynie oraz w całej lidze. Messi będzie zarabiał około 9,5 miliona euro rocznie, zaś klauzula wykupu piłkarza wynosi 250 milionów[68][69]. W rozegranym 28 sierpnia meczu o Superpuchar Europy z Szachtarem Donieck asystował przy bramce Pedro, dającej drużynie zwycięstwo 1:0[70]. Po tym spotkaniu, Josep Guardiola powiedział, że Messi jest prawdopodobnie najlepszym piłkarzem jakiego kiedykolwiek widział[71]. Wcześniej zdobył dwie bramki w finaleSuperpucharu Hiszpanii przyczyniając się tym samym do zwycięstwa w tych rozgrywkach. Udanie rozpoczął zmagania ligowe – strzelił gola w wygranym 2:0 meczu z Getafe, zaś w spotkaniach z Atlético Madryt i Racingiem Santander zaliczył po dwa trafienia oraz jednej asyście. W półfinałowym meczu Klubowych Mistrzostw Świata przeciwko Atlante FC wszedł na boisko w 55 minucie i już dwie minuty później, strzelił bramkę na 2:1. Był to jego pierwszy kontakt z piłką w tym spotkaniu. Barcelona ostatecznie zwyciężyła 3:1. W finale KMŚ Duma Katalonii z Messim w składzie pokonała po dogrywce Estudiantes La Plata 2:1 a Argentyńczyk strzelił gola dającego swojej drużynie tytuł najlepszej drużyny globu. Został wybrany najlepszym zawodnikiem turnieju. Kilka tygodni później w meczu z Sevillą na Camp Nou (4:0) strzelił dwie bramki, zdobywając tym samym 100 gola dla FC Barcelony. Szczyt formy Argentyńczyka przypadł na marzec. Podczas kolejnych czterech meczów ligowych z Malagą, Almerią, Valencią i Saragossą strzelił 9 bramek. W przerwie pomiędzy nimi w bardzo ważnym rewanżu Ligi Mistrzów z VFB Stuttgart zdobył dwa gole. Swoją wędrówkę po Złotego Buta kontynuował w następnej fazie Champions League. Stał się bohaterem spotkania z Arsenalem, któremu strzelił cztery bramki niwecząc tym samym marzenia Anglików o awansie do półfinału. Rozegrał również bardzo udane zawody w Madrycie, gdzie pognębił odwiecznego rywala zdobywając bramkę na 1:0 dla Barcelony.
Messi nie pomógł jednak swojej drużynie w awansie do drugiego z rzędu finału Ligi Mistrzów. W meczach z Interem Mediolan (1:3 i 1:0) został całkowicie wyłączony z gry dzięki sprytnej taktyce José Mourinho. Mimo to został królem strzelców turnieju z ośmioma trafieniami na koncie (w tym 6 w fazie pucharowej) wyprzedzając między innymi Cristiano Ronaldo i Ivicę Olicia.
Sezon 2009/2010 zakończył się dla klubu z Katalonii zwycięstwem w lidze z niesamowitą ilością 99 punktów. Messi zdołał wyrównać rekord Ronaldo z sezonu 1996/1997, kiedy to Brazylijczykowi udało się zdobyć 34 bramki. Otrzymał za to pierwszego w swojej karierze Złotego Buta.

Sezon 2010/2011[edytuj]

21 sierpnia 2010, Messi strzelił hat-trick w swoim pierwszym meczu sezonu. Barcelona wygrała 4-0 nad Sevillą w Superpucharze Hiszpanii. Sezon ligowy rozpoczął zdobywając pierwszego gola po zaledwie 3 minutach, przeciw Racingowi Santander. 19 września 2010, Messi doznał kontuzji kostki przez nierozważną interwencję obrońcy Atletico Madryt Tomáša Ujfalusiego. Na pierwszy rzut oka obawiano się, że Messi złamał kostkę, która mogła powstrzymać gwiazdę przez co najmniej sześć miesięcy, ale po badaniach okazało się, że Argentyński gwiazdor doznał skręcenia wewnętrznych wiązadeł prawej kostki. Kiedy Messi wrócił do gry zdobył gola na 1:1 przeciwko RCD Mallorca. Potem zdobył kolejne bramki w rozgrywkach Ligi Mistrzów przeciwko København i pomógł zespołowi wygrać 2-0 na Camp Nou. Przeciwko Almerii zdobył swój drugi hat-trick w sezonie w imponującym 8-0 zwycięstwie na wyjeździe. 29 Listopada na Camp Nou Barcelona z Messim w składzie pokonała odwiecznego rywala Real Madryt 5:0. Messi w tym meczu zaliczył 2 asysty. W styczniu Lionel Messi dostał nagrodę dla najlepszego piłkarza 2010 roku (Złota Piłka). Pozostałymi kandydatami do zdobycia tej nagrody byli Xavi i Iniesta, jego klubowi koledzy. Messi był nominowany do nagrody za czwarty rok z rzędu. Tylko dwa dni po zdobyciu nagrody skompletował swojego pierwszego hat-tricka w roku i trzeci w sezonie przeciwko Real Betis. Barcelona m.in. dzięki Leo Messiemu dotarła do finału Pucharu Hiszpanii w którym ulegli 0:1 Realowi Madryt. 11 maja 2011 roku FC Barcelona zdobyła swoje kolejne Mistrzostwo Hiszpanii. 28 maja Barcelona wygrała Ligę Mistrzów. Rywalem w finale był Manchester United (3:1). Jednego z goli strzelił Messi. Lionel Messi został królem strzelców Ligi Mistrzów z 12 trafieniami. Został także wicekrólem strzelców Ligi Hiszpańskiej. W półfinale Ligi Mistrzów zdobył dwa gole na Santiago Bernabeu przeciw Realowi Madryt. Jego gole dały awans Barcelonie (0:2 w pierwszym meczu i 1:1 w drugim).

Sezon 2011/2012[edytuj]

Messi zaczął sezon od występu w Superpucharze Hiszpanii z FC Barceloną, w dwumeczu łącznie strzelił 3 gole i zdobył 2 asysty przeciwko Realowi Madryt (5:4) zapewniając FC Barcelonie zwycięstwo i zdobycie pierwszego trofea w tym sezonie[72]. Lionel wraz z FC Barceloną jako zwycięzca Ligi Mistrzów rozegrał spotkanie ze zwycięzcą Ligi Europejskiej, portugalskiego FC Porto, w ramach Superpucharu Europy[73]. W tym meczu Messi strzelił 1 gola po błędzie Guarína oraz asystował przy golu Cesca Fàbregasa, który ustanowił wynik na 2:0 dla Barcelony, tym samym zapewniając 2 trofeum klubowi. W sierpniu, w meczu Ligi Mistrzów przeciwko BATE Borysów, Messi pobił drugiego rekordzistę w historii klubu pod względem strzelonych bramek, był nim László Kubala ze 194 trafieniami, przed nim pozostał tylko César Rodríguez z 232 golami w oficjalnych meczach[74]. W kolejnym meczu ligi mistrzów przeciwko Viktroii Pilzno Leo strzelił swojego dwusetnego gola w oficjalnych rozgrywkach. Podczas finału Klubowych Mistrzostw Świata Messi strzelił 2 gole brazylijskiemu klubowi FC Santos (4:0) zdobywając 3 trofeum dla FC Barcelony. Został również wybrany najlepszym zawodnikiem tego turnieju. Lionel zdobył nagrodę stworzoną w 2011 roku dla Najlepszego Piłkarza Europy, pokonując kolegę z FC Barcelony oraz zawodnika Realu Madryt Cristiano Ronaldo[75]. Wygrał również Złotą Piłkę pokonując w głosowaniu Cristiano Ronaldo oraz Xaviego Hérnandeza, stając się tym samym czwartym zawodnikiem który zdobył Złota Piłkę trzy razy[76]. 19 stycznia 2011 w ligowym meczu z Valencia CF (5:1) Leo strzelił swojego dwusetnego gola w Primera Division. 7 marca w meczu z Bayernem Leverkusen (7:1) stał się zawodnikiem który jako pierwszy w historii Ligi Mistrzów strzelił 5 goli w jednym meczu. 20 marca strzelając hat-tricka w meczu ligowym przeciwko Granada CF pobił klubowy rekord 232 goli ustanowionego przez Césara Rodrígueza i stał się najlepszym strzelcem w historii FC Barcelony. 2 maja strzelając hat-tricka z Málagą pobił rekord ilości strzelonych w sezonie goli. Poprzednim rekordzistą był Gerda Müller z 67 trafieniami, z 68 Messi stał się najlepszym strzelcem podczas jednego sezonu w historii Europy. 5 maja w derbach Barcelony z Espanyolem Leo strzelił 4 gole tym samym strzelając niespotykaną ilość 72 goli w jednym sezonie we wszystkich oficjalnych rozgrywkach[77].

Kariera reprezentacyjna[edytuj]

W czerwcu 2004 zadebiutował w reprezentacji Argentyny U-20 w towarzyskim spotkaniu z rówieśnikami z Paragwaju[78]. Rok później zwyciężył z drużyną na Młodzieżowych Mistrzostwach Świata 2005 rozegranych w Holandii. Został królem strzelców i uznano go za najlepszego gracza turnieju[79].
4 sierpnia 2005 selekcjoner José Pekerman powołał Messiego do pierwszej reprezentacji. Zadebiutował w niej 17 sierpnia w spotkaniu z Węgrami; miał 18 lat i 54 dni. Został wprowadzony na boisko w 63 minucie, jednak 40 sekund później arbiter Markus Merk pokazał mu czerwoną kartkę za uderzenie łokciem węgierskiego obrońcy, Vilmosa Vanczáka. Decyzja sędziego wywołała kontrowersje, a Diego Maradona stwierdził, że arbiter postąpił zbyt pochopnie[80][81]. Messi powrócił do drużyny 3 września w przegranym 0:1 meczu z Paragwajem. Przed meczem powiedział: "Dzisiaj będzie mój prawdziwy debiut. Poprzedni mecz trwał dla mnie zbyt krótko..."[82]. Po kolejnym spotkaniu, przeciwko Peru, Pekerman nazwał Messiego "diamentem"[83].
28 marca 2009 w spotkaniu z Wenezuelą rozegranym w ramach kwalifikacji do Mistrzostw Świata, Messi po raz pierwszy zagrał z numerem "10" na koszulce. Mecz ten był również debiutem Diega Maradony w roli selekcjonera reprezentacji. Argentyna zwyciężyła 4:0, a Messi w 25 minucie otworzył wynik spotkania[84].

Mistrzostwa Świata 2006[edytuj]

Kontuzja odniesiona pod koniec sezonu 2005–2006 narażała Messiego na absencję na Mistrzostwach Świata 2006. Mimo to, 15 maja piłkarz otrzymał powołanie do kadry na turniej. Zagrał również swój ostatni mecz w barwach Argentyny U-20, zaś później wystąpił w towarzyskim spotkaniu z Angolą[85][86]. W pierwszym meczu Argentyny na mistrzostwach przeciwko Wybrzeżu Kości Słoniowej, Messi wszedł na boisko z ławki rezerwowych[87]. W następnym spotkaniu z Serbią i Czarnogórą zastąpił w 74 minucie Maxi Rodrígueza, stając się tym samym najmłodszym reprezentantem Argentyny na mistrzostwach w historii. Asystował przy trafieniu Hernána Crespo oraz zdobył ostatnią bramkę w wygranym 6:0 meczu, dzięki czemu został najmłodszym strzelcem w turnieju oraz szóstym najmłodszym zdobywcą gola w historii Mistrzostw Świata[88]. Wystąpił w zakończonym bezbramkowym remisem spotkaniu z Holandią[89]. W kolejnym meczu z MeksykiemMessi pojawił się na murawie w 84 minucie przy stanie 1:1 i zdołał trafić do siatki, uczynił to jednak z pozycji spalonej i bramka nie została uznana[90][91], jednak drużyna zdołała w dogrywce strzelić gola dającego awans. Całe ćwierćfinałowe spotkanie z Niemcami spędził na ławce rezerwowych, a Argentyna przegrała w rzutach karnych 2:4[92].

Copa América 2007[edytuj]

Messi na Copa América 2007.
Messi został najmłodszym zawodnikiem powołanym na turniej. Pierwszy mecz rozegrał 29 czerwca podczas wygranej 4:1 potyczki ze Stanami Zjednoczonymi. W tym spotkaniu pokazał swoje zdolności jako rozgrywający. Wypracował sytuację, dzięki której Hernán Crespo zdobył gola oraz sam kilkakrotnie oddał celne strzały na bramkę. Został zastąpiony w 79 minucie przez Carlosa Téveza, który kilka minut później wpisał się na listę strzelców[93].
W swoim drugim spotkaniu, przeciwko Kolumbii, wywalczył rzut karny, który wykorzystał Crespo, doprowadzając tym samym do remisu 1:1. Miał również udział przy drugiej bramce Argentyny, kiedy to po faulu na nim podyktowany został rzut wolny, z którego gola zdobył Juan Roman Riquelme, podwyższając prowadzenie na 3:1. Ostatecznie mecz zakończył się zwycięstwem Argentyny 4:2, dzięki czemu zespół awansował do ćwierćfinału turnieju[94].
W trzecim meczu z Paragwajem, trener dał odpocząć Messiemu przed kolejną fazą rozgrywek. Na boisko wszedł w 64 minucie zastępując Estebana Cambiasso. W 79 minucie wypracował sytuację bramkową Javierowi Mascherano, którą ten wykorzystał[95]. W ćwierćfinale Argentyna zwyciężyła z Peru 4:0, a Messi po podaniu Riquelme zdobył jedną z bramek[96]. W półfinałowej potyczce z Meksykiem, strzelił gola lobując bramkarza Oswaldo Sancheza, przyczyniając się do wygranej zespołu 3:0[97]. W finale Argentyna przegrała z Brazylią 0:3[98].
Messi w meczu z Brazylią podczas Igrzysk Olimpijskich 2008

Igrzyska Olimpijskie 2008[edytuj]

Z początku Messi nie otrzymał zgody od klubu na wyjazd na Igrzyska Olimpijskie 2008[99], jednak zawodnik po odbyciu rozmowy z trenerem Josepem Guardiolą ostatecznie dostał pozwolenie na uczestnictwo w zawodach[100]. Dołączył do kadry zespołu i pierwszą bramkę zdobył w wygranym 2:1 meczu z Wybrzeżem Kości Słoniowej[100]. Z kolei w spotkaniu z Holandią otworzył wynik spotkania oraz asystował przy bramce Ángela Di Maríi, dzięki czemu Argentyna zwyciężyła spotkanie po dogrywce 2:1[101]. Z dobrej strony pokazał się w wygranym 3:0 meczu z Brazylią[102]. W finale Messi ponownie asystował przy trafieniu Di Maríi, dającemu zwycięstwo 1:0 nad Nigerią[103].

Mistrzostwa Świata 2010[edytuj]

Question book-4.svg
Ta sekcja od 2011-08 wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Informacje nieweryfikowalne mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Aby uczynić sekcję weryfikowalną, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.
Messi wystąpił w meczu otwarcia, w którym Argentyna pokonała Nigerię 1:0. Argentyńczyk miał wiele okazji do strzelenia bramki, jednak został wielokrotnie zatrzymany przez bramkarza Vincenta Enyeamę. Messi wyszedł w podstawowej jedenastce Argentyny w kolejnym meczu mistrzostw przeciwko Korei Południowejzakończonym zwycięstwem 4:1. Uczestniczył we wszystkich bramkowych akcjach zespołu, ponadto pomógł zdobyć hat-trick Gonzalo Higuaínowi. W trzecim, ostatnim meczu grupowym Argentyna wygrała 2:0 z Grecją, a sam Messi był kapitanem drużyny oraz został wybrany "graczem meczu".
W pierwszym spotkaniu drugiej rundy, wygranym 3:1 z Meksykiem, Messi asystował przy bramce Carlosa Téveza, która jednak nie powinna zostać uznana z powodu spalonego. Argentyna zakończyła występ w mistrzostwach po przegranej z Niemcami 0:4.

Copa América 2011[edytuj]

Messi uczestniczył we wszystkich czterech meczach Argentyny w Copa América 2011. Nie zdobył żadnego gola, ale zaliczył asystę przy golu Gonzalo Higuaína w przegranym meczu ćwierćfinałowym po rzutach karnych (w meczu 1:1) z Urugwajem. Messi trafił w serii rzutów karnych; strzelał jako pierwszy. Messi dwukrotnie został wybierany zawodnikiem meczu, kolejno z Boliwią (1:1) i Kostaryką (3:0)

Statystyki[edytuj]

Klubowe[edytuj]

Stan na 2 marca 2013 r.[104][105][106][107]
SezonKlubLigaLiga[108]
MeczeGole
2003/2004Barcelona CTercera85
2003/2004Barcelona BSegunda B50
2004/2005176
Łącznie3011
SezonKlubLigaPucharLiga MistrzówSuperpucharSuperpuchar EuropyKlubowe MŚŁącznie
MeczeGoleAsystyMeczeGoleAsystyMeczeGoleAsystyMeczeGoleAsystyMeczeGoleAsystyMeczeGoleAsystyMeczeGoleAsysty
2004/2005Hiszpania FC Barcelona710100100———910
2005/20061763210611000——2584
2006/20072614222151020010000036173
2007/2008281012300961———401613
2008/20093123118621295———513818
2009/20103534103101180120101220534711
2010/201133311877313123230——555324
2011/201237501673411145232111221607329
2012/2013263910540752220——405012
Łącznie240208803824107556179102312441369303112

Występy międzynarodowe[edytuj]

Reprezentacja Argentyny
RokMeczeGoleAsysty
2005500
2006722
20071463
2008821
20091032
20101022
201113410
20128121
Razem753121
Stan na 8 września 2012 r.[109][110][13].

Gole w reprezentacji[edytuj]

#DataMiejscePrzeciwnikGolWynikRozgrywki
1.1 marca 2006Bazylea, Szwajcaria Chorwacja2 – 12 – 3Mecz towarzyski
2.16 czerwca 2006Gelsenkirchen, Niemcy Serbia i Czarnogóra6 – 06 – 0Mistrzostwa Świata 2006
3.5 czerwca 2007Barcelona, Hiszpania Algieria3 – 24 – 3Mecz towarzyski
4.5 czerwca 2007Barcelona, Hiszpania Algieria4 – 24 – 3Mecz towarzyski
5.8 lipca 2007Barquisimeto, Wenezuela Peru2 – 04 – 0Copa América 2007
6.11 lipca 2007Puerto Ordaz, Wenezuela Meksyk2 – 03 – 0Copa América 2007
7.16 października 2007Maracaibo, Wenezuela Wenezuela0 – 20 – 2kwalifikacje do Mistrzostw Świata 2010
8.20 listopada 2007Bogota, Kolumbia Kolumbia1 – 12 – 1kwalifikacje do Mistrzostw Świata 2010
9.4 czerwca 2008Kalifornia, Stany Zjednoczone Meksyk0 – 21 – 4Mecz towarzyski
10.11 października 2008Buenos Aires, Argentyna Urugwaj1 – 02 – 1kwalifikacje do Mistrzostw Świata 2010
11.11 lutego 2009Marsylia, Francja Francja0 – 20 – 2Mecz towarzyski
12.28 marca 2009Buenos Aires, Argentyna Wenezuela1 – 04 – 0kwalifikacje do Mistrzostw Świata 2010
13.14 listopada 2009Madryt, Hiszpania Hiszpania1 – 11 – 2Mecz towarzyski
14.7 września 2010Buenos Aires, Argentyna Hiszpania1 – 04 – 1Mecz towarzyski
15.17 listopada 2010Dauha, Katar Brazylia1 − 01 − 0Mecz towarzyski
16.9 lutego 2011Genewa, Szwajcaria Portugalia2 − 12 − 1Mecz towarzyski
17.20 czerwca 2011Buenos Aires, Argentyna Albania2 − 04 – 0Mecz towarzyski
18.7 października 2011Buenos Aires, Argentyna Chile2 − 04 – 1kwalifikacje do Mistrzostw Świata 2014
19.20 czerwca 2011Barranquilla, Kolumbia Kolumbia1 − 12 – 1kwalifikacje do Mistrzostw Świata 2014
20.29 lutego 2012Berno, Szwajcaria Szwajcaria1 – 03 – 1Mecz towarzyski
21.29 lutego 2012Berno, Szwajcaria Szwajcaria2 – 13 – 1Mecz towarzyski
22.29 lutego 2012Berno, Szwajcaria Szwajcaria3 – 13 – 1Mecz towarzyski
23.2 czerwca 2012Buenos Aires, Argentyna Ekwador3 – 04 – 0kwalifikacje do Mistrzostw Świata 2014
24.9 czerwca 2012East Rutherford, USA Brazylia1 – 14 – 3Mecz towarzyski
25.9 czerwca 2012East Rutherford, USA Brazylia2 – 14 – 3Mecz towarzyski
26.9 czerwca 2012East Rutherford, USA Brazylia4 – 34 – 3Mecz towarzyski
Ostatnia aktualizacja: 24 lipca 2012[13].

Osiągnięcia[edytuj]

FC Barcelona[111]
Reprezentacja[111]


  • Bravo Award: 2006–2007
  • Najlepszy strzelec Młodzieżowych Mistrzostw Świata U-20: 2004–2005
  • Najlepszy piłkarz Młodzieżowych Mistrzostw Świata U-20: 2004–2005
  • Najlepszego Młody Piłkarz Copa América: 2006–2007
  • Piłkarz Roku w Argentynie: 2004–2005, 2006–2007
  • Wyjątkowy Młody Piłkarz Roku według FIFPro: 2006–2007, 2007–2008
  • Najlepszy Młody Piłkarz Roku według FIFPro: 2005–2006, 2006–2007, 2007–2008
  • Młody Piłkarz Roku według World Soccer: 2005–2006, 2006–2007, 2007–2008
  • Premio Don Balón (Najlepszy Obcokrajowiec): 2006–2007
  • Najlepszy Iberoamerykański Piłkarz Primera División według EFE: 2006–2007, 2007–2008
  • Miejsce w Drużynie Roku według FIFPro: 2006–2007, 2007–2008
  • Najlepszy strzelec Ligi Mistrzów: 2008–2009, 2009–2010, 2010–2011, 2011–2012
  • Miejsce w Drużynie Roku UEFA: 2007–2008
  • Miejsce w Drużynie Roku UEFA: 2008–2009
  • Trofeum Alfredo Di Stéfano: 2008–2009, 2009–2010, 2010–2011
  • MVP Ligi Mistrzów: 2008–2009
  • Najlepszy napastnik Ligi Mistrzów: 2008–2009
  • Najlepszy napastnik Primera División według LFP: 2008–2009, 2011-2012
  • Najlepszy piłkarz Primera División według LFP: 2008–2009, 2011-2012
  • Najlepszy piłkarz świata według magazynu Onze Mondial: 2009
  • Naljepszy piłkarz świata (World Soccer Magazine): 2009, 2011, 2012
  • Najlepszy piłkarz Europy według urugwajskiego magazynu El Pais: 2009, 2010, 2011, 2012
  • Zdobywca Złotej Piłki France Football: 2009
  • Zdobywca Złotej Piłki FIFA: 2010, 2011, 2012
  • Piłkarz roku FIFA: 2009
  • Najlepszy piłkarz Klubowych Mistrzostw Świata: 2009
  • Trofeo Pichichi: 2010, 2012
  • Złoty But: 2010, 2012
  • Najlepszy piłkarz UEFA 2010/2011
  • Najwięcej goli strzelonych w roku kalendarzowym: 91 goli (2012)
  • Najwięcej goli strzelonych w jednym sezonie: 73 gole (sezon 2011/12)
  • Najwięcej goli w jednym sezonie ligi hiszpańskiej – 50 goli
  • Najwięcej goli w jednym sezonie Ligi Mistrzów – 14 goli
  • Najwięcej goli w jednym meczu Ligi Mistrzów – 5 goli

Autor: o

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)